Umowy frankowe to temat, ktory od lat budzi kontrowersje i dyskusje. Wiele osób zadaje sobie pytanie, dlaczego umowy te są nieważne i jakie są przyczyny, dla których sądy często orzekają ich nieważność. W poniższym artykule przeanalizujemy kilka głównych przyczyn, dla których umowy frankowe mogą zostać uznane za nieważne. Zaczynamy!
Spis treści:
1. Niewłaściwa konstrukcja umów
Podstawowym błędem w umowach frankowych jest ich niewłaściwa konstrukcja. Umowy te były kredytami w złotych polskich, a nie w walutach obcych, takich jak frank szwajcarski. Kredytobiorcy, decydując się na umowę frankową, oczekiwali otrzymania finansowania w polskich złotych, a nie w obcej walucie. Jednak kwota kredytu była wskazana w walucie obcej, co powodowało niepewność co do rzeczywistej kwoty, jaką kredytobiorcy otrzymają od banku. Ta niejasność w konstrukcji umowy stanowiła istotne naruszenie praw kredytobiorców.
2. Klauzule niedozwolone
W większości umów frankowych zawartych w latach 2004-2010 znalazły się klauzule niedozwolone. Są to zapisy umów, które nie zostały uzgodnione indywidualnie z kredytobiorcami i naruszają ich prawa oraz interesy. Wiele z tych klauzul wprowadzało nierównowagę między bankiem a kredytobiorcą, dając bankowi jednostronną przewagę w stosunku do kredytobiorcy. Klauzule te były sprzeczne z zasadami dobrych obyczajów i w istotny sposób naruszały interesy kredytobiorców.
3. Brak wpływu konsumenta na treść umowy
Kolejnym istotnym problemem w umowach frankowych było brak możliwości konsumenta do negocjowania warunków umowy. Banki narzucały kredytobiorcom gotowe wzorce umów, które nie były negocjowalne. Kredytobiorcy mieli do wyboru jedynie podpisanie umowy w proponowanej formie lub rezygnację z kredytu. Wielu z nich nie miało jednak wystarczającej zdolności kredytowej, aby uzyskać finansowanie w innej formie. Brak możliwości negocjacji warunków umowy stanowił kolejne naruszenie praw kredytobiorców.
4. Nierównomierne rozłożenie ryzyka
Umowy frankowe przenosiły praktycznie całe ryzyko związane z kursem walut na kredytobiorców. Banki odwoływały się do wewnętrznych tabel, które ustalały wartość kredytu w złotych na podstawie kursu walut obcych. Jednak dla kredytobiorców była to niejasna i nieprzewidywalna sytuacja, ponieważ nie mieli oni wpływu na kursy walut. To z kolei prowadziło do niepewności co do rzeczywistego zakresu ich zobowiązań. Nierównomierne rozłożenie ryzyka stanowiło kolejne naruszenie praw kredytobiorców.
5. Brak informacji dla kredytobiorców
Banki nie dostarczały kredytobiorcom wystarczających informacji na temat umów frankowych. Kredytobiorcy nie byli poinformowani o istotnych aspektach umowy, takich jak konstrukcja zobowiązania, ryzyko kursowe czy możliwość zmiany wysokości rat. Wielu kredytobiorców decydowało się na umowę frankową na podstawie niewłaściwych informacji lub braku pełnej wiedzy na temat związanych z nią ryzyk. Brak informacji ze strony banków stanowił poważne naruszenie obowiązku informacyjnego.
6. Przedawnienie roszczeń
Termin przedawnienia roszczeń związanych z umowami frankowymi jest również istotną kwestią. Zgodnie z polskim prawem cywilnym, roszczenia pieniężne przedawniają się w określonym czasie. W przypadku umów frankowych, termin przedawnienia wynosił wcześniej 10 lat, a obecnie został skrócony do 6 lat. Jednak sam termin przedawnienia nie jest jednoznaczny i może różnić się w zależności od indywidualnych okoliczności każdej sprawy.
7. Walka o swoje prawa
Wielu frankowiczów postanawia walczyć o swoje prawa i unieważnić umowy frankowe. Decydują się na to, ponieważ uznają, że mieli niewłaściwe informacje, byli wprowadzeni w błąd przez banki i nie mieli pełnej świadomości ryzyka związanego z umową. W ostatnich latach, dzięki orzeczeniom sądów i wysokim wygranym frankowiczów, sytuacja ta staje się coraz bardziej korzystna dla kredytobiorców. Warto zatem walczyć o swoje prawa i skonsultować swoją sytuację z prawnikiem specjalizującym się w sprawach frankowych.
8. Skutki unieważnienia umowy
Unieważnienie umowy frankowej ma istotne skutki dla kredytobiorcy. Osoba, która uzyska unieważnienie umowy, jest zwolniona z obowiązku spłaty kredytu i odzyskuje wszystkie spłacone raty, w tym zarówno część kapitałową, jak i odsetkową. Ponadto, kredytobiorca staje się właścicielem nieruchomości objętej hipoteką i hipoteka zostaje wykreślona. Unieważnienie umowy poprawia również zdolność kredytową kredytobiorcy. Warto pamiętać, że unieważnienie umowy to indywidualna sprawa każdego kredytobiorcy i należy skonsultować się z prawnikiem, aby ocenić swoje szanse na unieważnienie umowy.
9. Kroki do podjęcia
Jeśli jesteś frankowiczem i rozważasz podjęcie kroków w celu unieważnienia umowy, warto skonsultować swoją sytuację z prawnikiem specjalizującym się w sprawach frankowych. Prawnik przeprowadzi analizę Twojej umowy i oceni, czy istnieją podstawy do unieważnienia zobowiązania. Pamiętaj, że każda sprawa jest indywidualna i wymaga szczegółowej analizy. Dlatego warto skorzystać z pomocy doświadczonego prawnika, który pomoże Ci walczyć o swoje prawa.
10. Podsumowanie
Umowy frankowe są nieważne z powodu wielu przyczyn, takich jak niewłaściwa konstrukcja umów, klauzule niedozwolone, brak wpływu konsumenta na treść umowy, nierównomierne rozłożenie ryzyka oraz brak informacji dla kredytobiorców. Walka o swoje prawa i unieważnienie umowy może przynieść korzyści frankowiczom, takie jak zwrot spłaconych rat, wykreślenie hipoteki i poprawa zdolności kredytowej. Warto skonsultować swoją sytuację z prawnikiem specjalizującym się w sprawach frankowych i podjąć odpowiednie kroki w celu ochrony swoich praw. Niezależnie od wyniku, walka o swoje prawa może przynieść ulgę i sprawiedliwość dla frankowiczów.
