Wskaźnik WIBOR, który wpływa na oprocentowanie kredytów, budzi wątpliwości co do swojej przejrzystości i rzetelności. Mimo obowiązku przeprowadzania testów co dwa lata przez polski nadzór finansowy, wyniki testu z grudnia nie zostały jeszcze opublikowane. Prawnikom i kredytobiorcom zależy na wykazaniu, że banki mają możliwość manipulowania WIBOR-em, który nie odzwierciedla rzeczywistego kosztu pieniądza na rynku międzybankowym.
Obecnie w Polsce funkcjonuje ponad 2 miliony kredytów hipotecznych oraz ponad milion innych umów kredytowych. Dziesiątki kancelarii prawnych reprezentujących kredytobiorców przygotowuje pozwy przeciwko bankom stosującym WIBOR w umowach kredytowych. W związku z tym posłowie zaczęli interesować się reprezentatywnością WIBOR-u.
W odpowiedzi na interpelację poselską wiceminister finansów, Piotr Patkowski, tłumaczył, że wypowiedź premiera podczas Europejskiego Kongresu Gospodarczego w Katowicach nie zakwestionowała jakości WIBOR-u, a jedynie sugerowała, że nowy wskaźnik będzie bardziej transparentny i sprawiedliwy.
Komisja Nadzoru Finansowego (KNF) poinformowała, że nie stwierdziła nieprawidłowości w sposobie opracowywania wskaźnika referencyjnego WIBOR, który został dostosowany do wymogów unijnego rozporządzenia BMR. Niemniej jednak, Komitet Stabilności Finansowej postrzega próby podważania wskaźnika WIBOR jako nowe ryzyko systemowe. Posłowie dążą do uzyskania szczegółowych informacji na temat przeprowadzonej analizy, jak również testu reprezentatywności WIBOR-u.
Wątpliwości dotyczące transparentności wskaźnika WIBOR niepokoją polskich kredytobiorców
W kontekście trwających dyskusji na temat transparentności i rzetelności wskaźnika WIBOR, polscy kredytobiorcy wyrażają swoje obawy. Wątpliwości te dotyczą przede wszystkim możliwości manipulowania wysokością WIBOR przez banki oraz tego, czy odzwierciedla on faktyczny koszt pieniądza na rynku międzybankowym.
Podnoszone kwestie stawiają pod znakiem zapytania wiarygodność wskaźnika WIBOR, od którego zależy oprocentowanie milionów kredytów hipotecznych oraz innych umów kredytowych w Polsce. Tymczasem, w odpowiedzi na interpelacje poselskie, Komisja Nadzoru Finansowego podkreśla, że metoda opracowywania WIBOR jest zgodna z obowiązującymi przepisami prawa, w tym unijnym rozporządzeniem BMR.
Mimo to, nieustanne próby podważania wskaźnika WIBOR są postrzegane przez Komitet Stabilności Finansowej jako nowe ryzyko systemowe. Dlatego też, aby rozwiać wszelkie wątpliwości, niezbędne jest przeprowadzenie rzetelnych testów oraz publikacja wyników, które potwierdzą transparentność i rzetelność wskaźnika.
Posłowie, prawnicy oraz kredytobiorcy oczekują konkretnych odpowiedzi na zadane pytania, zarówno od administratora wskaźnika GPW Benchmark, jak i od Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego. Tylko w ten sposób można przywrócić zaufanie do wskaźnika WIBOR oraz ugruntować jego pozycję jako sprawiedliwego i transparentnego narzędzia w sektorze finansowym Polski.
Eksperci zgadzają się, że zmiana obecnego systemu wskaźnika WIBOR może mieć wpływ na rynek kredytowy i zwiększyć koszty dla kredytobiorców, zwłaszcza tych z kredytami hipotecznymi. Dlatego ważne jest, aby wszelkie ewentualne zmiany w sposobie wyznaczania tego wskaźnika były wprowadzane stopniowo i w oparciu o rzetelne analizy.
Niektóre banki w Polsce zaczęły już reagować na niepewność związaną z WIBOR-em, wprowadzając alternatywne wskaźniki referencyjne dla nowo udzielanych kredytów, jak np. Repo Rate, który jest oparty na kosztach finansowania rynku papierów dłużnych. Takie działania mogą pozytywnie wpłynąć na konkurencyjność rynku kredytowego, ale jednocześnie mogą wprowadzać zamieszanie wśród kredytobiorców, którzy mogą być przyzwyczajeni do jednego wskaźnika od lat.
W tej sytuacji, rola organów nadzoru, jak Komisja Nadzoru Finansowego czy Narodowy Bank Polski, jest kluczowa. Powinny one monitorować rynek kredytowy, zwłaszcza w kontekście wprowadzania nowych wskaźników referencyjnych, oraz prowadzić dialog z sektorem bankowym w celu opracowania i promowania najlepszych praktyk. Warto również zwrócić uwagę na doświadczenia innych krajów, takich jak Wielka Brytania, gdzie wprowadzono wskaźnik SONIA, zastępujący poprzedni LIBOR.
Ostatecznie, wprowadzenie większej transparentności i konkurencyjności na rynku kredytowym będzie korzystne zarówno dla kredytobiorców, jak i dla sektora bankowego. Wymaga to jednak współpracy pomiędzy regulatorem, bankami oraz innymi instytucjami finansowymi, aby wszyscy uczestnicy rynku mogli skorzystać na ewentualnych zmianach.
