Czy rzeczywiście kredytobiorcy złotowkowi mają tak małe szanse na zakwestionowanie swoich umów? Czy możliwe jest usunięcie WIBOR z umowy? Przyjrzyjmy się bliżej tej kwestii i przeanalizujmy argumenty przedstawione przez przedstawicieli sektora bankowego.Banki a wpływ na wysokość WIBOR
Przedstawiciele sektora bankowego podkreślają, że WIBOR jest obiektywny i niezależny od banków, a mechanizm jego wyznaczania kontrolowany przez Komisję Nadzoru Finansowego (KNF). Twierdzą, że procedura ustalania WIBOR jest odmienna od mechanizmu tworzenia tabel kursowych w kredytach frankowych, więc argumenty dotyczące „frankowiczów” nie mogą być przenoszone na spory „złotowkowe”. W związku z tym, sektor bankowy ocenia, że pozwy złotowkowiczów, domagających się usunięcia WIBOR z umowy, są skazane na porażkę.
Jednak istnieją pewne fakty, które mogą podważyć ten argument. Chociaż WIBOR jest obliczany przez niezależny podmiot, to kluczowe jest to, że ten podmiot korzysta wyłącznie z danych dostarczanych przez banki. W praktyce, większość banków przekazuje dane wejściowe do obliczenia WIBOR, co oznacza, że istnieje zależność pomiędzy danymi przekazywanymi przez banki a stawką WIBOR, od której uzależnione jest oprocentowanie kredytów złotowkowych. Wobec tego, można zauważyć pewien konflikt interesów, co sugeruje, że wskaźnik WIBOR nie może być uznany za w pełni obiektywny.
Spis treści:
WIBOR a transakcje międzybankowe
W ostatnich latach na rynku międzybankowym odnotowuje się coraz mniej transakcji na dłuższe terminy. Administrator wskaźnika WIBOR, korzystając z danych dostarczanych przez banki, opiera się głównie na deklaracjach banków dotyczących wysokości oprocentowania transakcji, które byłyby one gotowe zawrzeć. Dane rzeczywiście zawartych transakcji stanowią tylko niewielki procent przypadków, na podstawie których obliczany jest WIBOR. Oznacza to, że wskaźnik WIBOR jest często wyznaczany na podstawie danych, które są jedynie deklaracjami banków. Ta praktyka otwiera pole do manipulacji danymi i może podważyć obiektywność tego wskaźnika.
Złotowkowicze a niedozwolone klauzule w umowach
Podnoszenie zarzutów dotyczących niedozwolonych klauzul w umowach kredytowych jest kolejnym argumentem kredytobiorców złotowkowych. Wcześniej konflikt ten dotyczył głównie frankowiczów, ale teraz również złotowkowicze dołączają do walki. Okazuje się, że umowy kredytowe zawierane przez banki mogą zawierać klauzule niedozwolone, które działają na niekorzyść klientów. Na początku lipca 2023 r. Sąd Rejonowy w Zielonej Górze wyeliminował stawkę referencyjną WIBOR z umowy, jak i zasądził żądane przez kredytobiorców kwoty, daje nadzieję złotowkowiczom na podobne rozstrzygnięcia.
Pozew o usunięcie WIBOR z umowy może być jednym ze sposobów walki kredytobiorców złotowkowych. Istnieją trzy główne kierunki działania w przypadku takiego pozwu. Pierwszym jest unieważnienie umowy kredytowej, co oznaczałoby konieczność wzajemnego rozliczenia stron. Drugim kierunkiem jest pozostawienie umowy z usunięciem wskaźnika WIBOR, co obniżyłoby oprocentowanie kredytu i zapewniłoby stałą ratę. Ostatnim kierunkiem jest ustalenie poziomu WIBOR z dnia podpisania umowy na cały okres kredytowania, co dałoby gwarancję stałej raty.
Podsumowanie
WIBOR w umowach kredytowych złotowkowych może budzić pewne wątpliwości i konflikt interesów. Złotowkowicze mają prawo walczyć o usunięcie WIBOR z umowy kredytowej, szczególnie jeśli umowa zawiera niedozwolone klauzule. Przełomowy wyrok Sądu Rejonowego w Zielonej Górze otwiera drogę do walki o sprawiedliwość dla kredytobiorców złotowkowych. Pozew o usunięcie WIBOR może być jednym ze sposobów rozwiązania tego konfliktu. Kredytobiorcy powinni dokładnie analizować swoje umowy kredytowe i zastanowić się, czy mają podstawy do podjęcia takiego kroku. Walka może nie być łatwa, ale jest możliwa, a prawo stoi po stronie konsumentów.
