Styczeń był miesiącem, w którym Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) podjął kilka kluczowych decyzji, które mają duże znaczenie dla Frankowiczów. TSUE zajął się różnymi kwestiami, takimi jak rejestr klauzul niedozwolonych, postępowania egzekucyjne oraz waloryzacja świadczeń po stwierdzeniu nieważności umowy kredytowej.
Spis treści:
Wyroki TSUE z grudnia na korzyść Frankowiczów
Mogło się wydawać, że grudzień był miesiącem intensywnej pracy dla TSUE. Sędziowie Unii Europejskiej zajęli się sprawą C-140/22, w której odpowiedzieli na pytania prejudycjalne skierowane przez Sąd Rejonowy w Warszawie dla Warszawy Śródmieścia. Orzekli, że konsument nie jest zobowiązany do składania oświadczenia o skutkach nieważności umowy kredytowej.
Przypomnijmy, że TSUE wydał również inny wyrok w sprawie C-28/22, w którym rozpatrzył kwestię początku biegu przedawnienia roszczeń. TSUE stwierdził, że przedawnienie roszczeń banków nie może zaczynać się od momentu trwałej bezskuteczności umowy. Dodatkowo podkreślił, że w sprawach frankowych ostateczną decyzję co do momentu przedawnienia roszczeń pozostawia sądom krajowym.
TSUE w styczniu ponownie popiera Frankowiczów
W styczniu TSUE wydał orzeczenie w sprawie C-531/22, dotyczące możliwości zbadania przez sąd nadzorujący postępowanie egzekucyjne uczciwości warunków zawartych w umowie o kredyt CHF. TSUE stwierdził, że sąd ma do tego prawo, a co więcej, zaznaczył, że zaniechanie takiego działania byłoby sprzeczne z dyrektywą 93/13.
Następnie TSUE zajął się kwestią, czy zapis występujący w umowie można uznać za nieważny, jeśli zapis o takiej samej treści lub znaczeniu znajduje się w rejestrze klauzul niedozwolonych lub w wadliwej umowie przygotowanej przez innego przedsiębiorcę. W tej sprawie TSUE pozostawił decyzję sądom krajowym, jednak jak wskazuje dotychczasowe orzecznictwo w sprawach frankowych, sądy zdecydowanie przyjmują prokonsumenckie stanowisko i doprowadzają do stwierdzenia nieważności umowy kredytowej ze względu na klauzule abuzywne, które znalazły się w jej treści.
Bezpłatna analiza umowy kredytowej jest dostępna dla wszystkich zainteresowanych.
14 stycznia 2024 r. TSUE wydał postanowienie w sprawie C-488/23 dotyczącej prawa banków do waloryzacji kapitału po stwierdzeniu nieważności umowy kredytowej. Ta kwestia była już omawiana we wcześniejszych orzeczeniach unijnych sędziów, jednak sektor bankowy nie akceptował ich postanowień i nadal pozywał Frankowiczów o waloryzację.
Wszystko wskazywało na to, że postanowienie TSUE w sprawie C-488/23 ostatecznie uniemożliwi wysuwanie roszczeń przez sektor bankowy. Mimo to, banki od razu wystosowały swoje oświadczenie dotyczące prawa do waloryzacji, wskazując, że zwiększenie wartości świadczenia poprzez waloryzację nie przekracza zwrotu pierwotnego kapitału. Dodali również, że nie chodzi tu o wzbogacenie się banków, ale o zaktualizowanie sytuacji ekonomicznej, która na przestrzeni lat stała się nieaktualna ze względu na zmianę siły nabywczej pieniądza.
Czy kolejni Frankowicze zdecydują się na pozwanie banku po styczniowych wyrokach TSUE?
Prokonsumenckie orzecznictwo w sprawach frankowych jest motywacją dla niezdecydowanych kredytobiorców, którzy do tej pory z różnych powodów nie zdecydowali się na pozwanie kredytodawcy. Warto przypomnieć, że Frankowicze wygrywają obecnie w 99% spraw o stwierdzenie nieważności umowy kredytowej ze względu na występowanie w jej treści wadliwych warunków umownych.
Aktualnie w polskich sądach toczą się setki tysięcy postępowań w sprawach Frankowiczów, a eksperci przewidują, że w 2024 roku do sądów wpłynie około 30% więcej wniosków kredytobiorców niż w ubiegłym roku. Dane wskazują, że Frankowicze nie ulegną bankom i nadal będą walczyć o należne im pieniądze.
