Niekorzystne warunki udzielonych w przeszłości przez banki kredytów frankowych powodują, że coraz więcej konsumentów walczy w sądach o unieważnienie swoich umów. Aby jednak mieć realne szanse na uzyskanie korzystnego wyroku, niezbędne staje się skrupulatne zebranie dokumentacji, która będzie potrzebna w czasie postępowania do udowodnienia racji frankowicza. Jakie dokumenty trzeba więc zgromadzić, aby móc pozwać bank o unieważnienie kredytu w CHF?
Jakie dokumenty będą potrzebne frankowiczowi przed złożeniem pozwu?
Pierwsze czynności, które przybliżają kredytobiorcę do unieważnienia umowy, należy podjąć na długo przed złożeniem samego pozwu. Jedną z ważniejszych jest zebranie dokumentacji kredytu, a następnie wybranie kancelarii prawnej, która je przeanalizuje. Wpierw należy bowiem ustalić, czy indywidualna sytuacja frankowicza, jak również treść podpisanych przez niego dokumentów, kwalifikują go do skutecznego ubiegania się o sądowe uznanie umowy kredytowej za nieważną.
Z reguły jest to tylko formalność – zdecydowana większość umów o kredyt w CHF z konsumentami zawiera klauzule niedozwolone, np. te dotyczące dowolnego kształtowania przez bank kursu waluty obcej, bez odniesienia do kryteriów rynkowych.
Wiele kancelarii prawnych analizuje takie umowy bezpłatnie. Nie oznacza to oczywiście, że frankowicz powinien w wyborze kancelarii kierować się tylko bezpłatną analizą – priorytetem powinno być dotychczasowe doświadczenie prawnika w podobnych sprawach, które jest poparte sukcesami w postaci prawomocnych wyroków.
Umowy nie powinna też analizować firma pośrednicząca, czyli mająca formę spółki z o.o. lub spółki akcyjnej – takie podmioty nie są kancelariami prawnymi, choć – dzięki sprytnemu marketingowi – starają się za nie uchodzić.
Gdy już udało się kredytobiorcy znaleźć dobrą kancelarię frankową, która może podjąć się analizy dokumentacji, warto dopilnować, aby zakres udostępnionych dokumentów dawał jak najszerszy wgląd w relację między bankiem a kredytobiorcą.
Najważniejsze dokumenty, które powinna na tym etapie otrzymać od kredytobiorcy kancelaria, to:
- umowa kredytowa
- wszelkie aneksy do umowy
- regulamin kredytu
Jeśli kredytobiorca nie może odnaleźć któregokolwiek elementu dokumentacji, nie powinien iść drogą na skróty, czyli pobierać ich z Internetu. Nawet, jeśli są datowane na okres, w którym podpisana została umowa, nie ma gwarancji, że treść pobranego w ten sposób regulaminu jest taka sama, jak w przypadku dokumentu będącego częścią tej konkretnej umowy.
Należy zauważyć, że bank z pewnością będzie dysponował kompletem dokumentów, więc złożenie regulaminu od innego kredytu nie tylko wprowadzi w błąd pełnomocnika, ale wyjdzie na jaw na późniejszym etapie postępowania.
Zdecydowanie lepiej przyznać prawnikowi, że któregoś elementu umowy nie udało się kredytobiorcy odnaleźć – wówczas można podjąć środki zaradcze, a pełnomocnik jest w stanie zareagować z odpowiednim wyprzedzeniem.
O czym warto wiedzieć, decydując się na pozwanie banku?
Kredytobiorcy mający umowę o kredyt w CHF z bankiem, który nie funkcjonuje już na polskim rynku lub ma inną nazwę, zastanawiają się, czy nie uniemożliwi to skutecznej walki o unieważnienie zobowiązania. Sądy powszechne w Polsce mają w takich sprawach duże doświadczenie, więc kredytobiorca nie powinien się tym przejmować.
W takiej sytuacji warto jednak wystąpić o zabezpieczenie roszczeń kredytobiorcy poprzez wstrzymanie spłaty kredytu – obecnie sądy coraz przychylniej patrzą na takie wnioski konsumentów i często przychylają się do tych próśb.
Dokumenty związane z umową to nie jedyne, które powinien zgromadzić kredytobiorca. Gdy kancelaria frankowa stwierdzi, że klient rzeczywiście ma podstawy do pozwania banku, przychodzi czas na uzyskanie historii kredytowej, czyli pełnej informacji o uiszczonych ratach kredytu, a także wysokości wypłaconego przez bank kapitału.
Dokument taki wystawia bank na życzenie klienta – za jego wystawienie zwykle pobierana jest dodatkowa opłata. Znaczenie historii kredytu w sprawie frankowej jest fundamentalne – dokument wystawiony przez kredytodawcę stanowi mocny dowód, który umożliwia precyzyjne wyliczenie potencjalnego roszczenia klienta i prawidłowe sporządzenie pozwu.
Zdecydowaną większość kredytów frankowych banki udzieliły już kilkanaście lat temu. Od tego czasu sytuacja życiowa kredytobiorców mogła ulec zmianie – współmałżonkowie, którzy zaciągnęli kredyt w CHF, mogli się np. rozwieść. W takich przypadkach zdarza się, że stroną umowy z bankiem zostaje tylko jeden współmałżonek lub do zobowiązania kredytowego przystępuje w miejsce jednego z kredytobiorców nowa osoba.
Z reguły jest to nowy współmałżonek kredytobiorcy, który przejął na siebie obowiązek spłaty kredytu. Jeśli doszło do takiej sytuacji, powód powinien odszukać dokument, z którego wynika, że bank wyraził zgodę na wykreślenie jednego z kredytobiorców z umowy i samodzielną spłatę zobowiązania przez powoda lub na dopisanie do umowy nowego kredytobiorcy.
Ważne jest też formalne ustalenie pomiędzy byłymi współmałżonkami, w jaki sposób sfinansują koszty procesu sądowego oraz podzielą potencjalną korzyść wynikającą z unieważnienia umowy. Dobry prawnik frankowy przeprowadzi tę procedurę w możliwie jak najbardziej korzystny dla klienta sposób i tak, by ewentualne kwestie formalne nie stanowiły problemu na etapie trwającego postępowania sądowego.
Sprawy frankowe, choć coraz częściej wygrywane przez konsumentów (obecna statystyka to w ponad 95% sukcesy frankowiczów), wymagają ogromnego zaangażowania i skrupulatnej pracy dobrego prawnika.
Doświadczony pełnomocnik i kompletna dokumentacja zwiększają szansę na sprawne przeprowadzenie procesu sądowego i szybsze uzyskanie prawomocnego wyroku. Średni czas trwania procesu frankowego to 2-3 lata.
Coraz częściej jednak zdarzają się sprawy, które udaje się wygrać w I instancji w mniej niż rok – jest to zwykle zasługa znakomitej argumentacji prawnika i jego umiejętności w sporządzaniu pism procesowych. Warto mieć to na uwadze, wybierając dla siebie opiekę prawną.
