8 czerwca 2023 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) wydał wyrok o fundamentalnym znaczeniu dla wielu kredytobiorców i sędziów rozpatrujących sprawy związane z kredytami frankowymi. Kluczowe jest tu stwierdzenie, że w przypadku kredytu mieszanego, obejmującego zarówno elementy gospodarcze, jak i prywatne, cele gospodarcze nie mogą dominować. Wyrok ten ma wpływ na interpretację koncepcji „konsumenta” w kontekście dyrektywy dotyczącej ochrony konsumentów.
Spis treści:
Rozwinięcie: Szczegółowe Wyjaśnienie Wyroku TSUE
Wyrok TSUE o sygnaturze C-570/21 podkreśla, że w kontekście dyrektywy dotyczącej ochrony konsumentów, osoba, która zawarła umowę kredytową, która częściowo służy jej działalności gospodarczej lub zawodowej, ale nie dominuje w ogólnym kontekście umowy, podlega definicji „konsumenta”. Trybunał zaznaczył, że sąd krajowy ma obowiązek rozważyć wszystkie czynniki związane z umową, aby określić, czy cel gospodarczy umowy kredytowej jest na tyle ograniczony, że nie dominuje w ogólnym kontekście tej umowy.
Trybunał wskazał na kilka istotnych czynników do rozważenia, w tym podział wykorzystania pożyczonego kapitału na cele związane z działalnością zawodową i pozazawodową, a także fakt, że tylko jeden z wielu kredytobiorców realizuje cel gospodarczy. Ponadto, zgodnie z wyrokiem TSUE, kredytodawca może udzielić kredytu na cele konsumenckie pod warunkiem, że część pożyczonej kwoty będzie przeznaczona na spłatę długów związanych z działalnością gospodarczą lub zawodową.
Rozważanie Przypadku Kredytu Mieszanego: Problem i Jego Rozwiązanie
Właśnie w kontekście takiego rozumowania powstał problem związany z przypadkiem małżeństwa S., które zażądało od banku zwrotu nienależnie pobranych rat z tytułu umowy kredytu frankowego. Bank argumentował, że umowa kredytu została zawarta w celu gospodarczym, a konkretnie w celu refinansowania wcześniejszych zobowiązań powódki, które wynikały z finansowania jej działalności gospodarczej.
Interpretacja „marginalnego charakteru” i „braku dominacji” była niezbędna do określenia, czy kredytobiorca, który zawarł umowę kredytową częściowo w celach gospodarczych, a częściowo dla prywatnych potrzeb, może być uznany za „konsumenta” zgodnie z dyrektywą 93/13 w sprawie ochrony konsumentów.
Szerokie Rozumienie Definicji Konsumenta na Korzyść Kredytobiorców
W efekcie, decyzja TSUE prowadzi do szerszego rozumienia pojęcia konsumenta, w którym to, że część środków jest przeznaczona na działalność gospodarczą, nie pozbawia kredytobiorców szerokiej ochrony prawnej. To znaczący krok naprzód dla grupy frankowiczów, dostarczający im dodatkowych argumentów do negocjacji z bankiem.
