Kredyty frankowe sprzed wejścia Polski do Unii Europejskiej (UE) były przez długi czas uważane za trudne do unieważnienia. Jednak ostatnie orzecznictwo polskich sądów daje nadzieję frankowiczom, którzy zaciągnęli kredyty przed 1 maja 2004 roku.
W przeszłości, orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) nie miały wpływu na kredyty frankowe sprzed wejścia Polski do UE. Obecnie, jednak polskie sądy wykazują elastyczność i otwartość w stosunku do takich przypadków. Wykorzystując ogólne przepisy Kodeksu Cywilnego, sądy zaczęły unieważniać umowy kredytowe frankowe, nawet te zawarte przed przystąpieniem Polski do UE.
Kluczowe dla unieważnienia umowy jest udowodnienie, że kredyty indeksowane do franka szwajcarskiego (CHF) nie są faktycznie kredytami walutowymi, ale kredytami złotowymi, gdzie CHF występuje jako miernik zobowiązania finansowego, a nie jako waluta udzielonej pożyczki. Ta argumentacja została już wielokrotnie przyjęta przez polskie sądy, co stanowi podstawę do unieważnienia umów.
W przypadku kredytów zaciągniętych po wejściu Polski do UE, frankowicze mają szanse wygrane na poziomie 97%. W przypadku starszych umów, sytuacja jest bardziej skomplikowana i zróżnicowana, ale nadal obserwuje się większość spraw kończących się sukcesem frankowiczów.
Należy jednak pamiętać, że wynik procesu może w dużej mierze zależeć od sędziego, który zajmie się sprawą. W związku z tym, warto zasięgnąć pomocy doświadczonych prawników, którzy będą w stanie poprowadzić sprawę zgodnie z aktualnym orzecznictwem.
Unieważnienie umowy kredytowej frankowej sprzed wejścia Polski do Unii Europejskiej jest możliwe, choć może być trudniejsze niż w przypadku późniejszych umów. Dzięki elastyczności polskich sądów i odpowiedniej argumentacji prawnej, coraz więcej frankowiczów może liczyć na zwycięstwo w walce z bankami.
Przykład unieważnienia kredytu zawartego przed wejściem do UE
Wyrok Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z 10 stycznia 2022 roku, który jest dobrym przykładem na możliwość unieważnienia umowy kredytowej frankowej sprzed wejścia Polski do Unii Europejskiej. W sprawie o sygnaturze I C 349/20, Sąd pod przewodnictwem SSO Rafała Szurka ustalił nieważność umowy kredytowej zawartej w 2002 roku pomiędzy klientami a Santander Bank Polska (dawniej Kredyt Bank).
Wyrokiem sądu, klienci odzyskali 120.121,49 zł i 37.091,16 CHF tytułem zwrotu nienależnych świadczeń oraz 6.494,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Sąd uznał, że umowa była nieważna na podstawie art. 58 Kodeksu Cywilnego oraz art. 69 ustawy Prawo bankowe, jako że kredytobiorcy nie otrzymali pełnej informacji od banku, a dokumenty przekazane przez bank miały charakter blankietowy i nie określały ściśle warunków umowy.
Postępowanie w pierwszej instancji trwało nieco ponad rok i dziewięć miesięcy, podczas których odbyły się trzy rozprawy. W wyniku wyroku, kredytobiorcy odzyskali około 287 tys. zł tytułem zwrotu nienależnych świadczeń, co dla nich oznacza zysk na poziomie około 194 tys. zł, biorąc pod uwagę wcześniejszy zwrot kapitału. Sprawę prowadziła kancelaria adwokacka adwokat Paweł Borowski.
Ten przypadek pokazuje, że unieważnienie umowy kredytowej frankowej sprzed wejścia Polski do Unii Europejskiej jest możliwe, a polskie sądy są coraz bardziej skłonne do uwzględnienia argumentacji klientów w takich sprawach.
