W marcu przeciętne zatrudnienie w sektorze przedsiębiorstw w Polsce zmniejszyło się o 9 tys. etatów, co stanowi największy spadek od 2010 roku, z wyjątkiem roku pandemicznego 2020. Według danych Głównego Urzędu Statystycznego (GUS), przeciętne zatrudnienie wzrosło w marcu o 0,5% rok do roku, po wzroście o 0,8% w lutym. Z kolei przeciętne wynagrodzenie zwiększyło się o 12,6% rok do roku, do 7508 zł brutto, po zwyżce o 13,6% w lutym.
Jednym z powodów spadku zatrudnienia może być mniejsze zapotrzebowanie na pracowników, co wpłynęło również na wyhamowanie wzrostu płac. Niższy wzrost płac może być również spowodowany zmniejszającą się inflacją, która w marcu wyniosła 16,1% w porównaniu z 18,4% w lutym. Mniejsza inflacja może tłumić żądania płacowe, co z kolei może pomóc obniżyć inflację w przyszłości.
Warto zauważyć, że spadek dynamiki wynagrodzeń w marcu można wiązać z wysoką bazą odniesienia sprzed roku. Jednak eksperci z ING BSK zwracają uwagę, że w praktyce presja płacowa pozostaje silna.
Spadek zatrudnienia może wpłynąć na polską gospodarkę i relacje z sektorem przedsiębiorstw, które muszą dostosować się do nowej sytuacji na rynku pracy. Z drugiej strony, umiarkowany wzrost płac może wpłynąć na siłę nabywczą konsumentów i popyt na towary i usługi, co z kolei może wpłynąć na wzrost gospodarczy kraju.
Koniunktura na polskim rynku pracy może wpłynąć na decyzje inwestycyjne firm, które mogą być bardziej ostrożne w związku z niepewnością dotyczącą przyszłego popytu na pracowników. Następstwem spadku zatrudnienia i wyhamowania wzrostu płac może być także większa selektywność przedsiębiorstw podczas procesu rekrutacji.
Polska gospodarka doświadcza paradoksów spowolnienia, z rynkiem pracy pozostającym na stosunkowo wysokim poziomie, ale jednocześnie konsumpcja może czekać na największe załamanie od dekad. Inwestycje, które zwykle są pierwszą ofiarą spowolnienia, wciąż wykazują solidny wzrost. Przyczyną tego stanu rzeczy może być inflacja, która determinuje koniunkturę gospodarczą, choć zazwyczaj jest ona odzwierciedleniem koniunktury.
W obliczu trudności związanych z przewidywaniem przyszłego wzrostu gospodarczego, polskie przedsiębiorstwa mogą zwrócić się ku strategiom zwiększenia efektywności operacyjnej i redukcji kosztów, aby utrzymać się na rynku. W dłuższej perspektywie, spadek zatrudnienia i umiarkowany wzrost płac może zmusić polski rynek pracy do szukania nowych rozwiązań, takich jak inwestycje w szkolenia pracowników, wykorzystanie technologii i automatyzacji, czy rozwój elastycznych form zatrudnienia.
W związku z tym, zarówno polski rząd, jak i przedsiębiorstwa powinny monitorować sytuację na rynku pracy i podejmować adekwatne działania w celu zminimalizowania negatywnych skutków spadku zatrudnienia oraz wyhamowania wzrostu płac. Niezbędne mogą być także działania stymulujące gospodarkę i rynki pracy, takie jak programy wsparcia dla przedsiębiorstw czy inwestycje w infrastrukturę, które mogą prowadzić do wzrostu zatrudnienia w dłuższym okresie.
