Miedź i aluminium od dekad kształtują obraz współczesnego świata. To dzięki nim motoryzacja przeszła rewolucję lekkich konstrukcji, a elektronika stała się bardziej wydajna i dostępna. W 2025 roku oba metale znów przyciągają uwagę inwestorów i producentów, gdyż prognozy cen miedzi i aluminium na drugą połowę roku wskazują na istotny wzrost. JP Morgan przewiduje, że ceny tych surowców mogą znacząco wpłynąć nie tylko na branże przemysłowe, ale także na codzienne koszty życia konsumentów.
| To musisz wiedzieć | |
|---|---|
| Jakie są prognozy cen miedzi i aluminium na drugą połowę 2025 roku? | JP Morgan przewiduje średnią cenę miedzi na poziomie 9 225 USD/t oraz aluminium 2 325 USD/t w II połowie 2025. |
| Jaki wpływ geopolityki ma na ceny miedzi i aluminium w kontekście relacji USA-Chiny? | Poprawa relacji handlowych USA-Chiny obniża ryzyko recesji, co sprzyja wzrostowi cen metali i redukuje zmienność rynku. |
| Jak zielona transformacja wpływa na globalny popyt na miedź do 2030 roku? | Popyt na miedź rośnie o około 40% do 2030 r., głównie ze względu na rozwój elektromobilności i odnawialnych źródeł energii. |
Spis treści:
Jakie są najważniejsze fakty dotyczące prognoz cen miedzi i aluminium w 2025 roku?
15 maja 2025 roku JP Morgan opublikował przełomowy raport, który przewiduje istotny wzrost cen metali podstawowych. Według prognoz średnia cena miedzi w drugiej połowie roku osiągnie poziom około 9 225 USD za tonę, natomiast aluminium ma kosztować średnio 2 325 USD za tonę. Kluczowym autorem tych analiz jest Gregory Shearer, szef strategii metali podstawowych w JP Morgan, który podkreśla rolę odprężenia relacji handlowych między USA a Chinami jako czynnika obniżającego ryzyko recesji z wcześniejszych szacunków aż do około 45%.
W pierwszym kwartale tego roku ceny miedzi odnotowały dynamiczny wzrost – o około 15% na Londyńskiej Giełdzie Metali (LME), osiągając poziom blisko 10 tysięcy dolarów za tonę. Na giełdzie Comex wzrost był jeszcze wyraźniejszy, sięgając aż 25%, co wynikało z napięć celnych i spekulacji inwestorów. Eksperci ostrzegają jednak, że globalny deficyt miedzi może sięgnąć nawet 3 milionów ton rocznie do roku 2030, napędzany przede wszystkim przez rosnące zapotrzebowanie ze strony sektora energii odnawialnej oraz elektromobilności.
Branża motoryzacyjna pozostaje jednym z największych odbiorców aluminium – stanowi ono aż ćwierć całkowitego globalnego popytu. Wzrost cen tego metalu może mieć bezpośrednie przełożenie na koszty produkcji samochodów, a potencjalne cła importowe w USA mogą dodatkowo ograniczyć podaż aluminium i zwiększyć presję cenową.
Jaki jest kontekst zmian cen miedzi i aluminium w ostatnich miesiącach?
W ciągu ostatnich kilku miesięcy rynek metali podstawowych przeżywał wyraźne turbulencje. W kwietniu JP Morgan obniżył krótkoterminowe prognozy cen miedzi do poziomu około 8 300 USD za tonę, wskazując na spowolnienie popytu poza Chinami oraz nadwyżkę dostaw wynoszącą około 170 tysięcy ton. Jednak już w maju analitycy zmienili ocenę sytuacji, optymistycznie patrząc na drugą połowę roku dzięki poprawie stosunków handlowych między największymi gospodarkami świata.
Z kolei początki roku były trudne dla rynku metali – ceny spadły nawet o ponad 10%, wywołane obawami o recesję po ogłoszeniu nowych ceł przez amerykańską administrację. Dodatkowo utrzymujące się od lat napięcia geopolityczne, takie jak cła nakładane przez USA na stal i aluminium oraz śledztwa dotyczące importu miedzi, wpływają nieustannie na dynamikę podaży i popytu.
Zielona transformacja gospodarki jest kolejnym kluczowym elementem kształtującym rynek. Miedź odgrywa tu fundamentalną rolę – jej zastosowanie w produkcji baterii litowo-jonowych, turbin wiatrowych czy infrastruktury ładowania pojazdów elektrycznych powoduje, że popyt ma rosnąć nawet o 40% do końca dekady. To z kolei generuje presję zarówno na wydobycie, jak i ceny surowca.
Jakie perspektywy niosą prognozy dla branży i inwestorów w krótkim oraz długim terminie?
Krótkoterminowo (6–12 miesięcy) rynek będzie cechować wysoka zmienność. Cła importowe oraz fluktuacje popytu zwłaszcza w Chinach – które odpowiadają za ponad połowę światowego zapotrzebowania na te metale – mogą powodować nagłe zmiany cen. Inwestorzy powinni być przygotowani na okresy podwyższonej niepewności wynikające z politycznych decyzji czy ewentualnych zakłóceń w globalnych łańcuchach dostaw.
Długoterminowo sytuacja rysuje się bardziej pozytywnie dla producentów metali oraz firm wydobywczych. Prognozy wskazują, że deficyt miedzi może osiągnąć nawet 3 miliony ton rocznie do roku 2030, co prawdopodobnie podniesie jej cenę do poziomu około 11 500 USD za tonę. Aluminium natomiast będzie częściowo amortyzowane przez rosnący udział recyklingu – np. w Unii Europejskiej ponad połowa produkcji pochodzi obecnie z odzysku złomu – jednak nie zniweluje to skutków polityki celnej czy rosnącego popytu ze strony przemysłu motoryzacyjnego.
Firmy takie jak Rio Tinto czy Freeport McMoRan mogą notować wzrost przychodów, choć inwestycje w nowe kopalnie będą ograniczone przez wysokie koszty finansowania. Z kolei przedsiębiorstwa z dywersyfikowanymi źródłami dostaw, np. Glencore czy Norsk Hydro, minimalizują ryzyka związane z polityką handlową.
Jak prognozy wzrostu cen metali wpłyną na koszty życia konsumentów oraz jakie strategie inwestycyjne warto rozważyć?
Dla przeciętnego konsumenta wzrost cen aluminium o około 10% może oznaczać podwyżkę kosztu zakupu samochodu osobowego o kilkaset dolarów (300–500 USD). Aluminium to bowiem materiał wykorzystywany niemal w każdym nowoczesnym aucie ze względu na jego lekkość i trwałość. Również elektronika użytkowa odczuje skutki wyższych kosztów – metal ten stanowi około jednej piątej materiału używanego przy produkcji laptopów czy smartfonów.
Zaskakujące jest to, że pomimo obaw o zmienność rynku inwestorzy instytucjonalni zwiększyli swoje długie pozycje na miedź aż o 45%, pokazując silną wiarę w długofalowy potencjał tego surowca. Jednym z czynników ryzyka pozostaje niski poziom oficjalnych zapasów aluminium przechowywanych na giełdach – wystarczających jedynie na kilka dni globalnego zapotrzebowania, co może prowadzić do gwałtownych skoków cen.
Dla inwestorów rekomendowane są spółki silnie związane z wydobyciem obu metali, takie jak Antofagasta lub Teck Resources (miedź) oraz Norsk Hydro (aluminium). Jednocześnie warto rozważyć firmy posiadające rozbudowane sieci dystrybucji i różnorodne źródła dostaw, aby ograniczyć ryzyka geopolityczne i handlowe.
Co oznaczają prognozy JP Morgan dla konsumentów i inwestorów w najbliższych latach?
Prognozy cen miedzi i aluminium przedstawione przez JP Morgan wpisują się w szersze trendy globalnej transformacji energetycznej oraz zmieniającej się geopolityki handlowej. Dla konsumentów oznacza to konieczność przygotowania się na możliwe wzrosty kosztów produktów codziennego użytku, takich jak samochody czy urządzenia elektroniczne. Dla inwestorów natomiast otwiera się przestrzeń do świadomego lokowania kapitału w sektorze surowcowym z uwzględnieniem czynników ryzyka politycznego i ekonomicznego.
Zarówno krótkoterminowa zmienność rynku, jak i długofalowe deficyty surowcowe powinny skłaniać do ciągłego monitorowania sytuacji oraz elastycznego dostosowywania strategii inwestycyjnych. Adaptacja do tych zmian może przynieść wymierne korzyści finansowe oraz pozwolić lepiej planować budżety domowe wobec rosnących kosztów produkcji przemysłowej.
Zachęcamy więc do świadomego podejścia zarówno do swoich decyzji zakupowych, jak i wyboru portfela inwestycyjnego – obserwowanie trendów związanych z prognozami cen miedzi i aluminium stanie się kluczowym elementem sukcesu finansowego w nadchodzących latach.
