Produkcja przemysłowa strefy euro w kwietniu 2025 roku zanotowała najszybszy wzrost od trzech lat, osiągając wskaźnik PMI na poziomie 49,0 punktów. Mimo tego pozytywnego sygnału, sektor przemysłowy pozostaje w recesji, ponieważ wartość indeksu utrzymuje się poniżej granicy 50 punktów. Ożywienie produkcji napędzają głównie Niemcy i Francja, ale jednocześnie spadają nowe zamówienia i eksport, co rodzi pytania o trwałość obecnej tendencji. Ten zaskakujący wzrost produkcji przemysłowej strefy euro w 2025 roku łączy się z poważnymi wyzwaniami dla całego sektora.
| To musisz wiedzieć | |
|---|---|
| Jakie są najnowsze dane dotyczące produkcji przemysłowej strefy euro? | W kwietniu 2025 r. wskaźnik PMI wzrósł do 49,0 pkt, najwyżej od marca 2022 r., ale sektor wciąż jest w recesji. |
| Jak wpływ programów wsparcia dla zielonych technologii wpłynął na przemysł w strefie euro w 2025 roku? | Inwestycje w zielone technologie zwiększyły się o ponad 60%, wspierając odbicie przemysłu, zwłaszcza w sektorze bateryjnym. |
| Jakie są skutki wzrostu produkcji przemysłowej w strefie euro dla rynku pracy w 2025 roku? | Wzrost zatrudnienia następuje głównie w branżach OZE i cyfryzacji, choć ogólnie sektor nadal zmaga się z niedoborem wykwalifikowanych pracowników. |
Spis treści:
Jak wygląda przyspieszenie produkcji przemysłowej strefy euro mimo utrzymującej się recesji?
W świetle najnowszych danych z kwietnia 2025 roku wskaźnik PMI dla sektora przemysłowego strefy euro wyniósł 49,0 punktów, co oznacza poprawę względem marca o 0,4 punktu i jest najwyższym wynikiem od marca 2022 roku. Podindeks produkcji osiągnął poziom 51,5 punktu – drugi miesiąc z rzędu przekraczając granicę ekspansji. To sygnał ożywienia napędzanego zwłaszcza przez Niemcy i Francję, gdzie PMI osiągnął odpowiednio najwyższe poziomy od ponad dwóch lat. Jednakże całościowa wartość indeksu pozostaje poniżej progu 50 punktów, co technicznie oznacza dalszą recesję.
Na tle tych wyników wyróżniają się kraje takie jak Grecja i Irlandia, które zanotowały wartości PMI przekraczające poziom ekspansji – odpowiednio 53,2 i 53,0 punktu. Z kolei Austria oraz niektóre inne państwa pozostają pod presją spowolnienia. Warto zauważyć paradoksalną sytuację: pomimo wzrostu produkcji obserwowany jest spadek nowych zamówień już przez trzydzieści pięć miesięcy z rzędu oraz kurczenie się eksportu o około 1,2% miesiąc do miesiąca. Analitycy wskazują na niemal stabilizację popytu wewnętrznego przy jednoczesnym osłabieniu popytu zagranicznego.
Jakie kraje dominują we wzroście produkcji?
Niemcy jako największa gospodarka strefy euro odnotowały poprawę wskaźnika PMI do poziomu bliskiego końca recesji – 47,8 punktu. Francja z kolei osiągnęła wynik bliski stabilizacji na poziomie 46,9 punktu. Grecja i Irlandia przewodzą rankingowi wzrostów dzięki specyficznym impulsom eksportowym oraz inwestycjom w zaawansowane technologie. Ten rozkład sił pokazuje znaczenie różnic strukturalnych między krajami oraz specjalizacji poszczególnych gospodarek.
Jakie strukturalne problemy hamują rozwój przemysłu w strefie euro?
Mimo rosnącej produkcji przemysłowej strefa euro stoi przed poważnymi wyzwaniami strukturalnymi. Po pierwsze, sektor boryka się ze spadkiem eksportu wywołanym m.in. przez napięcia geopolityczne i wojny handlowe, które ograniczają dostęp do kluczowych rynków azjatyckich i amerykańskich. Po drugie, niski popyt wewnętrzny wynikający z ostrożności konsumentów i firm ogranicza dynamikę zamówień. Trzecim czynnikiem są wysokie koszty produkcji związane z rosnącymi cenami energii oraz kosztami emisji CO2 przekraczającymi obecnie 90 euro za tonę.
Raport Eurostatu wskazuje spadek produkcji szczególnie dotykający dobra kapitałowe (-2,6% rok do roku) oraz dobra pośrednie (-1,9%). Nawet sektory tradycyjnie stabilne jak produkcja energii czy dóbr trwałego użytku notują niewielkie spadki. Ekspert Cyrus de la Rubia podkreśla kruchość obecnego ożywienia – wzrost koncentruje się na kilku branżach wysokich technologii i zielonych inwestycji, podczas gdy reszta przemysłu pozostaje pod presją restrukturyzacji i konkurencji globalnej.
Które branże najbardziej odczuwają kryzys?
Branże energochłonne takie jak stalownictwo czy chemia przechodzą trudności ze względu na wysokie koszty emisji CO2 oraz rosnące ceny surowców energetycznych. Sektor motoryzacyjny mimo prognoz rozwoju elektromobilności zmaga się z niedoborami komponentów oraz niepewnością popytu końcowego. Z kolei segmenty związane z technologiami odnawialnymi i cyfryzacją wykazują dynamiczny wzrost zatrudnienia i inwestycji.
Jak wygląda kontekst historyczny obecnej recesji przemysłowej?
Obecna recesja przemysłowa trwa już ponad dwa lata – od początku 2023 roku do lutego 2025 sektor notował nieprzerwany spadek produkcji przez dwadzieścia jeden miesięcy. Najniższy punkt osiągnięto pod koniec 2024 roku ze spadkiem rocznym wynoszącym około -2%. Wskaźnik PMI utrzymywał się poniżej granicy ekspansji aż przez dwadzieścia siedem miesięcy z rekordowym dołem we wrześniu 2024 roku (44,8 pkt).
Dla porównania kryzys wywołany pandemią COVID-19 był bardziej gwałtowny (spadek PMI do poziomu około 34 pkt), ale odbicie nastąpiło szybciej – już po czterech miesiącach sytuacja uległa poprawie. Obecne problemy mają charakter bardziej rozłożony i długotrwały ze względu na skomplikowane czynniki globalne i regionalne.
Jakie czynniki napędzają obecne ożywienie?
Według Capital Economics znaczna część wzrostu produkcji (szczególnie w Irlandii) to efekt przyspieszonej realizacji zamówień eksportowych przed planowanymi nowymi taryfami celnymi USA. W Niemczech i Francji kluczową rolę odgrywają rządowe programy wsparcia inwestycji w zielone technologie – szczególnie rozbudowa gigafabryk baterii zwiększyła nakłady o ponad 60% tylko w pierwszym kwartale roku.
Jakie są krótkoterminowe prognozy rozwoju produkcji przemysłowej?
Europejski Bank Centralny prognozuje wzrost produkcji przemysłowej o około 0,8% kwartalnie już w drugim kwartale 2025 roku. Ożywienie ma być napędzane odbudową zapasów magazynowych oraz umiarkowanym wzrostem konsumpcji wewnętrznej. Mimo optymistycznych sygnałów ryzyka pozostają istotne: eskalacja wojny handlowej między USA a Chinami może obniżyć eksport o ponad procent rocznie; wysokie ceny uprawnień do emisji CO2 mogą ograniczyć inwestycje zwłaszcza w sektorach energochłonnych; a niedobór wykwalifikowanej siły roboczej stanowi barierę dla dalszego rozwoju.
Jakie ryzyka mogą zahamować odbicie?
Zagrożenia obejmują przede wszystkim napięcia geopolityczne wpływające na globalne przepływy handlowe oraz rosnące koszty operacyjne związane z polityką klimatyczną UE. Ponadto brak dostatecznej liczby specjalistów może spowolnić wdrażanie innowacji cyfrowych i ekologicznych technologii.
Jak reshoring produkcji wpłynie na PKB strefy euro do 2027 roku?
Średnioterminowe trendy wskazują na istotne zmiany strukturalne – według analiz Capgemini europejskie firmy planują inwestycje rzędu aż 3,4 biliona dolarów do końca dekady na powrót części procesów produkcyjnych do Europy (reshoring). To może zwiększyć udział sektora przemysłowego w PKB strefy euro z obecnych około 18% do ponad 21%. W sektorze motoryzacyjnym uruchomienie kilkunastu nowych gigafabryk baterii ma pozwolić na pokrycie aż 85% lokalnego zapotrzebowania do roku 2030.
Jak wzrost produkcji wpływa na rynek pracy i ceny konsumenckie?
Mimo że ogólna liczba zatrudnionych w przemyśle spadła o około jeden procent pod koniec zeszłego roku, segmenty związane z odnawialnymi źródłami energii oraz cyfryzacją wykazały dynamiczny wzrost zatrudnienia – ponad cztery procent więcej miejsc pracy niż rok wcześniej. Prognozy wskazują na rosnące zapotrzebowanie na pracowników z zaawansowanymi umiejętnościami cyfrowymi oraz możliwość podniesienia płac nawet o kilkanaście procent do połowy dekady.
Z kolei odbicie produkcji zaczyna przekładać się na indeks cen producentów (PPI), który wzrósł o niemal jeden procent miesiąc do miesiąca. Jednocześnie ceny detaliczne samochodów elektrycznych spadają dzięki efektom skali nowych fabryk oraz postępom technologicznym.
Co to oznacza dla konsumentów?
Konsumenci mogą liczyć na stabilizację cen wielu produktów przemysłowych mimo inflacyjnych presji globalnych. Jednak zmiany te będą wymagać większej elastyczności rynku pracy oraz adaptacji firm do nowoczesnych technologii i zielonych standardów.
Najnowsze dane potwierdzają dynamiczne zmiany zachodzące w produkcji przemysłowej strefy euro – to moment zwrotny po najdłuższej recesji ostatniej dekady. Z jednej strony obserwujemy nadzieję wynikającą ze wzrostu technologicznego potencjału oraz programów wsparcia zielonych inwestycji; z drugiej jednak bez zdecydowanych reform strukturalnych oraz stabilizacji geopolitycznej trudno mówić o trwałym odbiciu sektora. Produkcja przemysłowa strefy euro pozostaje więc symbolem zarówno szans jak i wyzwań stojących przed europejską gospodarką w najbliższych latach.
