Znaczący moment dla kredytobiorców i sektora finansowego nadchodzi już 8 czerwca 2023 r. Wtedy to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) zamierza wydać wyrok w sprawie C-570/21. Kluczowe pytanie, które ma zostać rozstrzygnięte, brzmi: czy osoba, która zdecydowała się na kredyt we frankach szwajcarskich, częściowo wykorzystany na finansowanie działalności gospodarczej, pozostaje konsumentem?
Spis treści:
Spojrzenie na szerszy kontekst problemu
1. Szczegóły sprawy
Sytuacja, której dotyczy C-570/21, budzi pewne niepokoje w świecie finansów. Zdaje się bowiem podważać dotychczasowe założenia dotyczące statusu kredytobiorcy, który część otrzymanego kredytu przeznaczył na działalność gospodarczą. Interesująco, większość tego kredytu została użyta na cele prywatne. Co więcej, drugi z kredytobiorców nie prowadził żadnej działalności gospodarczej.
2. Kwestie prawne
Najistotniejszym pytaniem, które musi zostać odpowiedziane, jest: kiedy kredytobiorca może być uznany za konsumenta? Sąd w tej sprawie odwołał się do wcześniejszego wyroku z 2005 roku, znanego jako sprawa Gruber (C-464/01), która wprowadziła koncepcję „marginalnego charakteru”, umożliwiającą rozróżnienie sytuacji, kiedy przedsiębiorca może być traktowany jako konsument.
3. Opinia Rzecznika Generalnego
W obecnej sprawie Rzecznik Generalny TSUE przedstawił swoje stanowisko, podkreślając, że sytuacja w sprawie Gruber różni się od obecnej. W pierwszej, głównym zagadnieniem była kwestia jurysdykcji, a nie ochrona konsumenta. Dlatego, według Rzecznika Generalnego, powinniśmy stosować szeroką definicję pojęcia „konsument”, aby spełnić założenia Dyrektywy 93/13, której głównym celem jest ochrona konsumenta.
Spodziewane implikacje wyroku
Wszystko wskazuje na to, że rozstrzygnięcie TSUE w sprawie C-570/21 utwierdzi w przekonaniu, że powinniśmy stosować szeroką interpretację pojęcia „konsument” w kontekście kredytów waloryzowanych. To zdecydowanie przyciąłoby debatę dotyczącą umów hybrydowych, w których cel gospodarczy nie jest dominujący. Wyrok ten stanie się kolejnym znaczącym punktem odniesienia dla wszystkich sądowych rozstrzygnięć, w których status kredytobiorcy jako konsumenta jest kwestionowany. Bez wątpienia, najważniejszym celem Dyrektywy 93/13 jest ochrona konsumenta przed nieodpowiednimi praktykami ze strony przedsiębiorców.
