Kluczowa prognoza Citi: Hossa na złocie kończy się w 2025. Co musisz wiedzieć?

Analitycy Citigroup przewidują koniec spektakularnej hossy na złocie, która w ciągu 16 miesięcy przyniosła inwestorom 32-procentowe zyski. Kruszec, który osiągnął historyczne maksimum 3 217 USD za uncję w maju 2025 roku, może spaść do poziomu 2 850-2 900 USD do końca trzeciego kwartału, ostrzegają eksperci jednego z największych banków inwestycyjnych świata. Prognoza ta stoi w sprzeczności z optymistycznymi scenariuszami Goldman Sachs, który widzi złoto na poziomie 3 500 USD za uncję. Kluczowe dla realizacji tej prognozy będą decyzje Rezerwy Federalnej dotyczące stóp procentowych oraz stabilizacja sytuacji geopolitycznej na świecie.

Rekordowa hossa na złocie – liczby mówią wszystko

Złoto przeżywa jedną z najdłuższych i najsilniejszych hoss w swojej historii. Od stycznia 2024 roku cena kruszcu wzrosła z 2 440 USD za uncję do rekordowych 3 217 USD w maju 2025 roku, co oznacza imponujący wzrost o 32 procent. To osiągnięcie przewyższa wyniki większości głównych indeksów giełdowych, w tym S&P 500, który w tym samym okresie zyskał 28 procent. Porównując z poprzednimi szczytami, obecny poziom cen znacząco przekracza dotychczasowe rekordy z 2020 roku, kiedy uncja kosztowała maksymalnie 2 075 USD. Jeszcze bardziej spektakularnie wygląda porównanie z historycznym szczytem z 1980 roku, gdy złoto osiągnęło 850 USD za uncję – obecne ceny są niemal czterokrotnie wyższe po uwzględnieniu inflacji.

Trajektoria wzrostów w ostatnich 18 miesiącach charakteryzowała się trzema wyraźnymi falami. Pierwsza rozpoczęła się w styczniu 2024 roku i trwała do maja, kiedy cena wzrosła do 2 750 USD. Druga fala, napędzana nasilającymi się napięciami geopolitycznymi, przyniosła wzrost do 2 950 USD we wrześniu 2024 roku. Trzecia i najsilniejsza fala rozpoczęła się w grudniu 2024 roku i kulminowała w maju 2025 roku historycznym rekordem. Średnia miesięczna zmienność w tym okresie wyniosła 4,2 procent, co jest wartością typową dla rynków surowcowych w okresach wysokiej niepewności. Wolumen obrotu na głównych giełdach towarowych wzrósł o 45 procent w porównaniu do średniej z lat 2020-2023.

Fundamenty napędzające wzrosty cen

Geopolityka odegrała kluczową rolę w napędzaniu hossy na złocie. Przedłużający się konflikt na Bliskim Wschodzie oraz narastające napięcia w Cieśninie Tajwańskiej w kwietniu 2025 roku zwiększyły popyt na aktywa bezpieczne. Inwestorzy szukali schronienia przed niepewnością, co przełożyło się na rekordowe napływy do funduszy ETF opartych na złocie – w samym pierwszym kwartale 2025 roku wyniosły one 8,7 miliarda USD. Dodatkowo, obawy o stabilność systemu bankowego po problemach kilku średnich banków regionalnych w USA wzmocniły pozycję złota jako alternatywy dla tradycyjnych depozytów. Wskaźnik VIX, mierzący strach na rynkach, przez większość 2024 roku utrzymywał się powyżej 25 punktów, co historycznie sprzyja metalom szlachetnym.

Polityka monetarna głównych banków centralnych również wspierała wzrosty cen złota. Realne stopy procentowe w USA spadły do minus 1,2 procent w maju 2025 roku, co oznacza, że inwestorzy trzymający obligacje faktycznie tracą siłę nabywczą po uwzględnieniu inflacji. Rezerwa Federalna, mimo zapowiedzi podwyżek stóp, musiała zmierzyć się z uporczywie wysoką inflacją, która w pierwszym kwartale 2025 roku wyniosła 4,1 procent rok do roku. Europejski Bank Centralny oraz Bank Japonii również utrzymywały ekspansywną politykę, co osłabiało główne waluty względem złota. Rekordowy dług publiczny USA, który przekroczył 33 biliony USD, dodatkowo wzmacniał argumenty za dywersyfikacją rezerw walutowych.

Analiza prognozy Citigroup – argumenty za korektą

Raport Citigroup z czerwca 2025 roku przedstawia trzy kluczowe argumenty przemawiające za znaczącą korektą cen złota w nadchodzących miesiącach. Pierwszy dotyczy zdyskontowania przez rynek oczekiwanych obniżek stóp procentowych przez Rezerwę Federalną. Analitycy banku wskazują, że obecne ceny złota już uwzględniają scenariusz cięć o 50 punktów bazowych do końca roku, co oznacza ograniczony potencjał dalszych wzrostów z tego tytułu. Drugi argument odnosi się do spadku premii za ryzyko geopolityczne – wskaźnik VIX obniżył się o 15 procent w czerwcu 2025 roku, sygnalizując poprawę nastrojów inwestorów. Trzeci element to odpływy z funduszy ETF opartych na złocie, które w maju wyniosły 4,2 miliarda USD, co może wskazywać na zmianę sentymentu wśród inwestorów instytucjonalnych.

Zespół analityków pod kierownictwem Aakash Doshi argumentuje, że obecny poziom cen złota nie znajduje uzasadnienia w fundamentach makroekonomicznych. Wskazują na poprawę wskaźników wyprzedzających w gospodarce amerykańskiej, w tym wzrost zamówień na dobra trwałe o 2,8 procent w maju oraz spadek liczby wniosków o zasiłek dla bezrobotnych do najniższego poziomu od dwóch lat. Dodatkowo, bank przewiduje umocnienie dolara amerykańskiego w drugiej połowie 2025 roku, co historycznie wywiera presję na ceny złota. Citigroup szacuje, że każdy wzrost indeksu DXY o 1 punkt przekłada się średnio na spadek ceny złota o 15-20 USD za uncję. Prognozy banku zakładają również stabilizację sytuacji geopolitycznej, co może zmniejszyć popyt na aktywa bezpieczne.

Scenariusze cenowe i kluczowe poziomy

Citigroup przedstawia trzy scenariusze rozwoju sytuacji na rynku złota do końca 2025 roku. Scenariusz bazowy zakłada spadek do poziomu 2 850-2 900 USD za uncję do końca trzeciego kwartału, przy czym kluczowym poziomem wsparcia ma być 2 800 USD. W scenariuszu optymistycznym dla niedźwiedzi cena może spaść nawet do 2 650 USD, jeśli Rezerwa Federalna będzie bardziej jastrzębia niż oczekiwano. Scenariusz pesymistyczny dla prognozy banku przewiduje utrzymanie cen powyżej 3 000 USD w przypadku nowych szoków geopolitycznych lub powrotu wysokiej inflacji. Bank wskazuje również na kluczowe daty, które mogą wpłynąć na realizację prognozy: 25 czerwca publikacja danych o inflacji CPI, posiedzenie Fed w lipcu oraz wybory w kilku kluczowych krajach w trzecim kwartale.

Analitycy Citigroup zwracają uwagę na poziomy techniczne, które mogą odegrać istotną rolę w przypadku rozpoczęcia korekty. Pierwszym znaczącym wsparciem jest poziom 3 000 USD za uncję, który pokrywa się ze średnią kroczącą z 50 dni. Przełamanie tego poziomu może otworzyć drogę do testowania 2 900 USD, gdzie znajduje się średnia z 200 dni. Kluczowym oporem w przypadku odbicia pozostaje historyczny szczyt z maja na poziomie 3 217 USD. Bank przewiduje również zwiększoną zmienność w nadchodzących miesiącach, szacując średnie dzienne wahania na poziomie 2-3 procent. Timeline realizacji prognozy zakłada stopniowy spadek w lipcu i sierpniu, z możliwym przyspieszeniem korekty we wrześniu po posiedzeniu Fed.

Alternatywne prognozy – dlaczego inni pozostają optymistami

Goldman Sachs prezentuje diametralnie odmienne podejście do perspektyw złota, utrzymując cel cenowy na poziomie 3 500 USD za uncję na koniec 2025 roku. Analitycy tego banku argumentują, że strukturalne zmiany w gospodarce globalnej, w tym proces dedolaryzacji i rosnące zadłużenie krajów rozwiniętych, będą długoterminowo wspierać popyt na złoto. Wskazują również na rekordowe zakupy banków centralnych, które w 2024 roku wyniosły 1 089 ton, jako na czynnik fundamentalny różniący obecną hossę od poprzednich. UBS zajmuje pozycję pośrednią, rekomendując utrzymanie ekspozycji na złoto, ale jednocześnie dywersyfikację do innych metali szlachetnych. Bank szwajcarski przewiduje, że cena złota będzie oscylować w przedziale 2 900-3 300 USD przez pozostałą część roku.

Argumenty „byków” koncentrują się wokół długoterminowych trendów makroekonomicznych, które ich zdaniem pozostają korzystne dla złota. Rosnący dług publiczny USA, który osiągnął rekordowe 33 biliony USD, budzi obawy o długoterminową stabilność dolara jako waluty rezerwowej. Proces dedolaryzacji, obserwowany szczególnie wśród krajów BRICS, może zwiększać popyt na alternatywne aktywa rezerwowe, w tym złoto. JPMorgan wskazuje na strukturalne zmiany w globalnym systemie finansowym, argumentując, że banki centralne krajów wschodzących będą kontynuować dywersyfikację swoich rezerw. Morgan Stanley zwraca uwagę na demograficzne trendy w Azji, gdzie rosnąca klasa średnia tradycyjnie inwestuje w złoto jako zabezpieczenie przed inflacją i niestabilnością walutową.

Porównanie prognoz głównych instytucji

Analiza prognoz pięciu największych banków inwestycyjnych ujawnia znaczące rozbieżności w ocenie perspektyw złota. Goldman Sachs (3 500 USD), JPMorgan (3 200 USD) i Morgan Stanley (3 100 USD) pozostają optymistami, podczas gdy Citigroup (2 850 USD) i Bank of America (2 950 USD) przewidują korekty. Średnia ważona prognoz wynosi 3 120 USD za uncję, co oznacza potencjał spadkowy około 3 procent z obecnych poziomów. Różnice w prognozach wynikają głównie z odmiennych założeń dotyczących polityki Fed oraz trwałości napięć geopolitycznych. Banki optymistyczne zakładają utrzymanie ekspansywnej polityki monetarnej i dalsze zakupy przez banki centralne, podczas gdy pesymiści przewidują normalizację stóp procentowych i stabilizację sytuacji międzynarodowej.

Z perspektywy analizy technicznej, kluczowe poziomy wsparcia i oporu są podobnie interpretowane przez różne instytucje. Wszyscy analitycy wskazują na 3 000 USD jako pierwszy znaczący poziom wsparcia, a 3 250 USD jako główny opór. Różnice dotyczą głównie siły potencjalnych ruchów – optymiści przewidują szybkie odbicie po ewentualnych spadkach, podczas gdy pesymiści spodziewają się głębszej korekty. Volatilność implikowana z opcji na złoto wzrosła do 22 procent, co wskazuje na oczekiwania znaczących ruchów cenowych w nadchodzących miesiącach. Pozycjonowanie funduszy hedgingowych pozostaje rekordowo długie, co może potęgować ewentualne spadki w przypadku zmiany sentymentu.

Lekcje z historycznych hoss na złocie

Historia rynku złota dostarcza cennych wskazówek dotyczących potencjalnego rozwoju obecnej sytuacji. Najsłynniejsza hossa z lat 1979-1980 przyniosła wzrost ceny z 230 USD do 850 USD za uncję, co oznaczało spektakularny wzrost o 270 procent w ciągu zaledwie 14 miesięcy. Jednak euforia szybko się skończyła – w ciągu następnych dwóch lat złoto straciło 65 procent wartości, spadając do 300 USD za uncję. Głównym katalizatorem wzrostów była wówczas hiperinflacja w USA oraz kryzys zakładników w Iranie, podczas gdy spadki spowodowała agresywna polityka monetarna Paula Volckera, który podniósł stopy procentowe do 20 procent. Podobny wzorzec obserwowano podczas kryzysu finansowego 2008-2011, kiedy złoto wzrosło z 800 USD do 1 920 USD, a następnie spadło o 45 procent do 1 050 USD w 2015 roku.

Analiza poprzednich cykli wskazuje na pewne prawidłowości w zachowaniu rynku złota. Średni czas trwania hossy wynosi 28 miesięcy, podczas gdy korekty trwają przeciętnie 18 miesięcy. Głębokość spadków po osiągnięciu szczytów wynosi średnio 38 procent, choć w ekstremalnych przypadkach może sięgać 65 procent. Obecna hossa trwa już 16 miesięcy, co sugeruje, że może być w połowie swojego cyklu, ale równie dobrze może zbliżać się do końca. Kluczowym czynnikiem różnicującym obecną sytuację od historycznych precedensów jest bezprecedensowy poziom zadłużenia globalnego oraz aktywna rola banków centralnych jako nabywców złota. W latach 80. i po 2011 roku banki centralne były sprzedawcami netto, podczas gdy obecnie są największymi nabywcami.

Wskaźniki ostrzegawcze i sygnały rynkowe

Doświadczenia z poprzednich cykli pozwalają zidentyfikować kluczowe wskaźniki ostrzegawcze, które mogą sygnalizować zbliżający się koniec hossy. Wskaźnik złoto/srebro obecnie wynosi 75, co oznacza poziom o 40 procent powyżej normy historycznej wynoszącej 50-60. Tak wysokie wartości tego wskaźnika historycznie poprzedzały korekty na rynku metali szlachetnych. Sentyment inwestorów, mierzony przez ankiety AAII, pokazuje rekordowy poziom optymizmu wobec złota – 78 procent respondentów spodziewa się dalszych wzrostów, co może wskazywać na przegrzanie rynku. Pozycjonowanie funduszy hedgingowych według danych CFTC również osiągnęło ekstremalne poziomy, z rekordową liczbą pozycji długich netto.

Dodatkowym sygnałem ostrzegawczym jest rosnący udział spekulacyjnego kapitału w całkowitym popycie na złoto. W pierwszym kwartale 2025 roku inwestycje spekulacyjne stanowiły 45 procent całkowitego popytu, w porównaniu do 30 procent w analogicznym okresie 2024 roku. Historycznie tak wysokie poziomy spekulacji poprzedzały okresy zwiększonej zmienności i potencjalnych korekt. Równocześnie popyt fizyczny, szczególnie z Chin i Indii, wykazuje oznaki osłabienia – sprzedaż złota w formie monet i sztabek spadła o 12 procent w maju 2025 roku. Wskaźniki techniczne również wysyłają mieszane sygnały, z RSI na poziomie 78 punktów, co sugeruje wykupienie, ale jednocześnie z utrzymującym się trendem wzrostowym w średnich kroczących.

Implikacje dla różnych kategorii inwestorów

Inwestorzy indywidualni stoją przed dylematem, czy realizować zyski z dotychczasowych inwestycji w złoto, czy kontynuować strategię długoterminowego utrzymywania pozycji. Eksperci rekomendują podejście stopniowe, polegające na częściowej realizacji zysków przy jednoczesnym utrzymaniu bazowej ekspozycji na poziomie 5-10 procent portfela. Strategia Dollar Cost Averaging może być szczególnie atrakcyjna w okresie zwiększonej zmienności, pozwalając na uśrednienie ceny zakupu w przypadku spadków. Alternatywą dla złota fizycznego mogą być ETF-y, które oferują większą płynność i niższe koszty przechowywania, choć wiążą się z ryzykiem kontrahenta. Inwestorzy rozważający ekspozycję na sektor wydobywczy powinni pamiętać, że akcje kopalni charakteryzują się wyższą zmiennością niż sam kruszec – średnio reagują 2-3 razy silniej na zmiany cen złota.

Dla inwestorów instytucjonalnych kluczowe znaczenie ma rola złota jako instrumentu hedgingowego w kontekście zmieniających się warunków makroekonomicznych. Fundusze emerytalne i ubezpieczeniowe, które zwiększyły ekspozycję na złoto w ostatnich latach, muszą rozważyć wpływ potencjalnych spadków na swoje zobowiązania długoterminowe. Korelacja złota z innymi aktywami pozostaje niska, co wspiera jego rolę dywersyfikacyjną, ale w okresach ekstremalnego stresu wszystkie korelacje mają tendencję do wzrostu. Instytucje zarządzające ryzykiem powinny uwzględnić scenariusze stresowe, w których złoto może nie pełnić swojej tradycyjnej roli „bezpiecznej przystani”. Zarządzający aktywami coraz częściej rozważają także alternatywne formy ekspozycji na metale szlachetne, w tym srebro i platynę, które mogą oferować lepszy stosunek ryzyka do zysku.

Strategie dla różnych horyzontów inwestycyjnych

Inwestorzy krótkoterminowi powinni szczególnie uważnie monitorować poziomy techniczne i wskaźniki sentymentu, które mogą sygnalizować punkty zwrotne. Przełamanie wsparcia na poziomie 3 000 USD może otworzyć drogę do dalszych spadków, podczas gdy utrzymanie się powyżej tego poziomu może świadczyć o sile trendu wzrostowego. Wykorzystanie instrumentów pochodnych, takich jak opcje czy kontrakty futures, pozwala na precyzyjne zarządzanie ryzykiem, ale wymaga głębokiej wiedzy o mechanizmach rynkowych. Inwestorzy średnioterminowi mogą skorzystać na zwiększonej zmienności, stosując strategie rotacyjne między różnymi metalami szlachetnymi w zależności od względnej siły trendów. Długoterminowi inwestorzy powinni skupić się na fundamentalnych czynnikach, takich jak polityka banków centralnych i strukturalne zmiany w gospodarce globalnej, które będą kształtować popyt na złoto w perspektywie dekady.

Szczególną uwagę należy zwrócić na geograficzną dywersyfikację ekspozycji na złoto. Różnice w polityce monetarnej i fiskalnej między regionami mogą prowadzić do rozbieżności w lokalnych cenach złota wyrażonych w walutach krajowych. Inwestorzy z strefy euro mogą doświadczać innych stóp zwrotu niż ci denominowani w dolarach amerykańskich czy jenach japońskich. Dodatkowo, regulacje dotyczące posiadania i obrotu złotem różnią się między krajami, co może wpływać na dostępność i koszty inwestycji. Rosnące znaczenie kryptowalut jako alternatywnego „cyfrowego złota” również wymaga uwzględnienia w strategiach inwestycyjnych – Bitcoin i inne kryptowaluty mogą konkurować z tradycyjnymi metalami szlachetnymi o kapitał poszukujący ochrony przed inflacją i niestabilnością systemową.

Czynniki mogące zmienić prognozy

Nieprzewidywalne wydarzenia geopolityczne pozostają największym ryzykiem dla wszystkich prognoz dotyczących złota. Eskalacja konfliktu na Bliskim Wschodzie, nowe napięcia między mocarstwami lub kryzys w kluczowych regionach wydobywczych mogą radykalnie zmienić dynamikę rynku. Historia pokazuje, że „czarne łabędzie” często mają większy wpływ na ceny złota niż przewidywalne czynniki makroekonomiczne. Potencjalne zagrożenia obejmują cyberataki na infrastrukturę finansową, kryzysy w krajach będących głównymi producentami złota, czy też nagłe zmiany w polityce handlowej głównych gospodarek. Dodatkowo, rozwój technologii blockchain i walut cyfrowych banków centralnych może wpłynąć na tradycyjną rolę złota jako alternatywy dla systemów płatniczych opartych na walutach fiducjarnych.

Dane makroekonomiczne publikowane w nadchodzących miesiącach będą kluczowe dla weryfikacji prognoz Citigroup. Szczególnie istotne będą wskaźniki inflacji, zatrudnienia i wzrostu PKB w USA, które bezpośrednio wpływają na decyzje Rezerwy Federalnej dotyczące stóp procentowych. Jeśli inflacja okaże się bardziej uporczywa niż oczekiwano, Fed może być zmuszony do utrzymania restrykcyjnej polityki monetarnej dłużej, co wspierałoby ceny złota. Z drugiej strony, wyraźne sygnały ochłodzenia gospodarki mogą przyspieszyć cięcia stóp, ale jednocześnie zwiększyć obawy o recesję. Innowacje technologiczne w branży wydobywczej, w tym wykorzystanie sztucznej inteligencji do poszukiwania nowych złóż, mogą wpłynąć na długoterminową podaż złota i tym samym na jego cenę.

Kalendarz kluczowych wydarzeń na najbliższe miesiące obejmuje szereg dat, które mogą znacząco wpłynąć na realizację prognoz. 25 czerwca publikacja raportu o inflacji CPI w USA będzie pierwszym testem dla przewi