Obrona narodowa od zawsze była fundamentem suwerenności państwa. W obliczu dynamicznych zmian geopolitycznych oraz rosnącej roli technologii, modernizacja sektora obronnego staje się priorytetem dla zapewnienia bezpieczeństwa Polski. W 2025 roku intensyfikacja inwestycji i współpraca służb specjalnych z resortami państwowymi mają kluczowe znaczenie dla skutecznej realizacji ambitnych planów. Czy nowoczesna technologia oraz rekordowe nakłady finansowe wystarczą, by zagwarantować ochronę kraju? Odpowiedzi szukano podczas zamkniętego posiedzenia sejmowej Komisji ds. Służb Specjalnych, gdzie omówiono postępy i wyzwania modernizacji polskiej armii.
| To musisz wiedzieć | |
|---|---|
| Co obejmuje Plan Modernizacji Technicznej 2021–2035? | Plan zakłada inwestycje warte 524 mld zł w rozwój sprzętu, technologii i infrastruktury Sił Zbrojnych RP. |
| Jakie służby specjalne uczestniczą w procesie modernizacji? | Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Centralne Biuro Antykorupcyjne oraz Służba Kontrwywiadu Wojskowego nadzorują bezpieczeństwo i transparentność projektów. |
| Jakie są perspektywy rozwoju polskiej obronności do 2035 roku? | Planuje się zakup okrętów podwodnych, dronów bojowych oraz utworzenie Centrum Cyberbezpieczeństwa NATO w Warszawie. |
Spis treści:
Kontekst i znaczenie modernizacji obronnej
W dniu 7 maja 2025 roku odbyło się zamknięte posiedzenie sejmowej Komisji ds. Służb Specjalnych w Warszawie. Uczestniczyli w nim m.in. wiceminister obrony narodowej Stanisław Wziątek oraz wiceminister aktywów państwowych Robert Kropiwnicki, a także szefowie kluczowych służb specjalnych: Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (ABW) i Służby Kontrwywiadu Wojskowego (SKW). Głównym tematem była ochrona kontrwywiadowcza i antykorupcyjna realizowanych projektów w ramach Planu Modernizacji Technicznej Sił Zbrojnych RP na lata 2021–2035.
Plan ten zakłada wydatki na poziomie 524 miliardów złotych, co czyni go jednym z największych programów inwestycyjnych w historii polskiej armii. Na rok 2025 przewidziano budżet obronny wynoszący około 187 miliardów złotych, co stanowi aż 4,7% PKB – jest to rekordowa kwota plasująca Polskę w czołówce państw NATO pod względem nakładów na bezpieczeństwo.
Znacząca część tych środków, ponad połowa, zostanie przeznaczona na zakup nowoczesnego sprzętu wojskowego. Modernizacja sektora obronnego ma kluczowe znaczenie nie tylko dla wzrostu zdolności operacyjnych armii, ale również dla stabilności strategicznej kraju wobec rosnących zagrożeń.
Kluczowi gracze i ich role
Konieczność zachowania najwyższych standardów bezpieczeństwa i transparentności wymaga ścisłej współpracy między resortami a służbami specjalnymi. Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego (ABW), Centralne Biuro Antykorupcyjne (CBA) oraz Służba Kontrwywiadu Wojskowego (SKW) pełnią rolę nadzorczą nad procesami przetargowymi i transferem technologii.
Wiceminister obrony narodowej Stanisław Wziątek odpowiada za koordynację działań związanych z realizacją zakupów sprzętu wojskowego. Wiceminister aktywów państwowych Robert Kropiwnicki natomiast skupia się na wspieraniu krajowego przemysłu zbrojeniowego poprzez zwiększenie udziału polskich firm w projektach modernizacyjnych.
Do najważniejszych zakupów zalicza się: 32 czołgi K2 z Korei Południowej o wartości około 14,4 mld zł, leasing 96 śmigłowców Apache za kwotę ok. 30 mld zł oraz systemy obrony przeciwlotniczej Wisła i Narew o wartości przekraczającej 45 mld zł. Te sprzęty mają znacząco zwiększyć zdolności bojowe Sił Zbrojnych RP.
Wyzwania i możliwości
Modernizacja sektora obronnego wiąże się z licznymi wyzwaniami. Po pierwsze, Polska nadal jest uzależniona od importu około 65% zaawansowanego sprzętu wojskowego, przede wszystkim ze Stanów Zjednoczonych i Korei Południowej. Po drugie, sektor boryka się z niedoborem wykwalifikowanej kadry – brakuje około 12 tysięcy specjalistów od cyberbezpieczeństwa oraz obsługi nowoczesnych systemów uzbrojenia takich jak HIMARS.
Dodatkowo infrastruktura wojskowa wymaga modernizacji – aż 40% poligonów jest przestarzałych i musi zostać unowocześniona do końca dekady. Nowelizacja ustawy o przemysłowym zabezpieczeniu obronności zwiększa udział krajowych firm zbrojeniowych do minimum 30%, co ma wspierać rozwój polskiego przemysłu obronnego oraz ograniczać ryzyko zależności od zagranicznych dostawców.
Perspektywy długoterminowe obejmują plany zakupu okrętów podwodnych od konsorcjum SAAB-Kockums za około 12 mld zł oraz masowy zakup dronów bojowych – planowanych nawet do 1200 jednostek do roku 2030. Ponadto Warszawa ma stać się siedzibą Centrum Cyberbezpieczeństwa NATO, co podkreśla rosnącą rolę Polski w tej dziedzinie.
Społeczny wymiar inwestycji w obronność
Inwestycje w sektor obronny mają bezpośredni wpływ na codzienne bezpieczeństwo obywateli. Nowoczesny sprzęt oraz zdolności operacyjne armii zwiększają gotowość na potencjalne zagrożenia militarne i hybrydowe. Jednak wydatki te mają też skutki gospodarcze – chociaż budżet na obronność rośnie, istnieją pytania o ich wpływ na podatki oraz deficyt publiczny.
Z drugiej strony rozwój przemysłu zbrojeniowego generuje pozytywne efekty społeczne – tworzone są nowe miejsca pracy, szczególnie w sektorach technologicznych i inżynieryjnych. Do końca 2026 roku planowane jest utworzenie około 50 tysięcy nowych stanowisk pracy związanych z produkcją i obsługą nowego sprzętu.
Dodatkowo wzrost kompetencji technologicznych może mieć pozytywny wpływ na inne branże przemysłowe oraz sektor badawczo-rozwojowy, przyczyniając się do ogólnego postępu gospodarczego.
Przyszłość polskiej obronności
Eksperci wojskowości są zgodni co do tego, że Polska stoi przed wielką szansą budowy nowoczesnej armii zdolnej do skutecznego odstraszania zagrożeń regionalnych. Rola kraju jako aktywnego członka NATO jest coraz bardziej widoczna dzięki zaangażowaniu w rozwój zdolności kosmicznych i cyberbezpieczeństwa do roku 2035.
Jednak pojawiają się także wyzwania związane z zarządzaniem ogromnymi projektami inwestycyjnymi – nadmierne wydatki mogą prowadzić do problemów budżetowych lub opóźnień realizacyjnych. Dlatego tak ważna jest dobra współpraca między resortami a służbami specjalnymi oraz transparentność procesów zamówień publicznych.
Ambitne plany rozwoju potencjału militarnego Polski wymagają stałego monitoringu efektów wdrażania strategii modernizacyjnej oraz elastycznego reagowania na zmieniającą się sytuację geopolityczną i technologiczną.
Podsumowując, modernizacja sektora obronnego to kompleksowy proces oparty na rekordowych inwestycjach finansowych i ścisłej współpracy wielu instytucji państwowych. Zapewnienie bezpieczeństwa narodowego wymaga nie tylko nowoczesnego sprzętu, lecz także skutecznej koordynacji działań służb specjalnych oraz racjonalnego zarządzania zasobami publicznymi. Przyszłość polskiej armii będzie zależała od innowacyjności technologicznej oraz ciągłej debaty społecznej nad kierunkami rozwoju sił zbrojnych.
